Αδιέξοδες σκέψεις και κάπου ανάμεσα τους η αγάπη

Πως έχουμε γίνει έτσι? Σε παίρνω τηλέφωνο και σου κάνω παράπονα,σε ρωτάω αν σ αρέσουν άλλες,κουράζομαι κι εγω η ίδια που στα λέω.Κάτι μέσα μου λέει να σταματήσω να σε ρωτάω ολα αυτα και να σου πω πως θέλω να είμαι μαζί σου. Πως μου λείπεις πολυ.
 Τωρα πια δεν με παίρνεις τηλέφωνο τόσο συχνά όσο παλιά και φταίω εγω γι αυτό. Φταίω γιατι λέω συνεχως τα ίδια πράγματα,σε κουράζω.Εγω φταίω με τις τόσες ανασφάλεις που έχω,με τις σκέψεις που με βασανίζουν και με τόσα άλλα.
Οκ εγω είμαι πιο μικρή απο σένα και σκέφτομαι πως ίσως κανω και άλλες σχέσεις μετα απο σένα γιατι πόσοι είναι αυτοι που μένουν με τη δεύτερη σχέση τους? Σίγουρα ελάχιστοι.
Το παραδέχομαι πως έχω σκεφτεί πως θα ήταν αν τα είχα με καποιο αλλο αγόρι οποιοδήποτε απο αυτά που μου αρέσουν.Σκέψεις η μια μετα την άλλη στριμώχνονται μέσα στο μυαλό μου και τις κουβαλάω μαζι μου όπου κι αν πάω. Αλλά η σκέψη μου θα έπρεπε να ησουν μόνο εσυ. Κάποιες στιγμές σκέφτομαι μονο εσένα,εμάς και είναι καλύτερα απ' όλες τις στιγμές.Λέω απο μέσα μου πως όλα τα άσχημα είναι ένα ψέμα το ίδιο και η σκέψη κάθε αλλου μεσα στο μυαλο μου.
Αύριο φεύγω αρκετά μακριά και θα κάνουμε να βρεθούμε έναν ολόκληρο μήνα.Σκέφτομαι πως θα είσαι μαζι μου κι εσυ και όλα αυτα που έχουμε πει ωραία και άσχημα. Άλλωτε θα σκέφτομαι όμορφα πράγματα και άλλωτε θα με θολώνουν οι ανησυχίες,οι αμφιβολίες και θα βουλιάζω και λίγο πριν πνιγώ θα προσπαθω να σωθώ.
Νομίζεις οτι δεν μου λείπεις,νομίζεις πως θα σε ξεχάσω αλλα κάνεις λάθος.Μου λέιπεις πάρα πολύ και κλάιω γιατι δεν θα σε δώ για τόσο καιρό.Δεν θα μπορώ να σε πάρω αγκαλίτσα κι ούτε να πάμε βόλτα μαζί.
Σ' έχω πληγώσει τόσες φορές με τα λόγια μου και με τις πράξεις μου.Κι εσυ ακόμα εδώ να κάνεις υπομονή.Γιατι? Γιατι μ αγαπας? Μ αγαπας κι εγω σου φέρομαι σκατά! Πρέπει να το αλλάξω όλο αυτο γιατι θα φύγεις απο τη ζωη μου αν συνεχίσω έτσι.
Είμαι τόσο μα τόσο ηλιθια!!! Μακάρι να μπορούσα να σκέφτομαι μόνο εμας,να σκεφτομαι χαρούμενα πράγματα και να μην φαντάζομαι  "τι θα γινόταν αν"...
Απο την άλλη αναρωτιέμαι αν εγώ εχω πρόβλημα.Το λέω επειδη όταν δώ ένα αγόρι και συγκεκριμένα το στήθος του και είναι ωραίο θα σκεφτώ " αχ ωράιο στήθος έχει" η αληθεια ειναι οτι αυτο μου βγαζει κατι το αντρικο και το ελκυστικο.Και μου φαινεται φυσιολογικο,αλλα απο την αλλη εαν εσυ σκεφτοσυν κατι τετοιο για καποια κοπελα θα τα επαιρνα στο κρανιο!
Πρεπει να το καταλαβω πια.Εσυ είσαι αντρας κι εγω γυναικα και ο καθενας απο τους δυο μας ελκύεται απο άτομα του αντιθετου φίλου αλλα μεχρι ενος σημειου ( θελω να πιστευω) και οκ να μας αρεσει ενα αλλο ατομο εμφανισιακα κτλ αλλα παντα εμεις οι δυο θα δενομαστε με κατι το διαφορετικο και το πραγματικα ουσιαστικο! Αν είμαστε ερωτευμένοι και αγαπιόμαστε τι έχουμε να φοβηθούμε? Αν ειμαστε ειλικρινεις και τα μοιραζομαστε ολα?
Απλά πρεπει να κερδίσω την εμπιστοσυνη σου! Πρεπει να το καταφέρω! Να σταματησω να σε πρίζω με τις σκεψεις μου.Να ηρεμίσουμε.Κι οσο είμαστε μαζι.Οσο μπορεσουμε.Τουλάχιστον θα λεω πως στη ζωη μου πανω σ αυτο το πλανητη ειμασταν καποτε μαζι.

Οι τρελές με το μηχανάκι!

Σήμερα πέρασα όμορφα με μια φίλη μου,για την ακρίβεια με την καλύτερη μου φίλη.Τη γνωρίζω γύρω στα 8 χρόνια και ειμαι πολύ τυχερή που την γνώρισα και είναι πραγματικά πολύτιμη για μένα.Έχουμε περάσει τοσα πολλά μαζί και ποτέ δεν πρόδοσε η μια την άλλη.
Είμαστε δυο αρκετά διαφορετικές προσωπικότητες δεν μπορει κανείς να πει οτι έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα,γούστα και φιλοδοξίες αλλα ίσως αυτο ειναι που μας δένει.

Ήρθε λοιπόν στο σπίτι μου κατα τις 5 το απόγευμα καθήσαμε λίγο,μπηκε facebook να χαζέψει κλασικά κι εγώ πετάχτηκα μέχρι το κοντινότερο βενζινάδικο για να αγοράσω λίγη βενζίνη να βάλουμε στο μηχανάκι γιατι μου είχε μείνει στο δρόμο πριν λίγες μερες επειδή είχε τελειώσει ! :P

Μόλις γύρισα βγήκαμε έξω και αρχίσαμε τις βόλτες,κάναμε το γύρω της κομόπολης στην οποία μένω,γελάγαμε,κοροιδεύαμε τους περαστικούς,τσιρίζαμε...όλα αυτά εμείς τα συνηθίζουμε!
Όποιον και να ρωτήσεις στη γύρω περιοχή αν ποτε είδε δύο τρελές πάνω σε ένα μηχανάκι να φωνάζουνε σίγουρα θα σου πει "ναι!".

Όχι οτι είμαι περήφανη γι αυτό,δεν το λέω γι αυτό!Απλά για μας είναι ένας τρόπος να ξεχνιόμαστε απο τα προβλήματα μας και να το ρίχνουμε λίγο έξω.

Στη συνέχεια πήγαμε στο σούπερ μάρκετ να ψωνίζουμε κάποια πράγματα,μετά σπίτι της(που ειναι σε ένα χωριο 10 λεπτά μακριά απο το σπίτι μου)και ύστερα για καφέ!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ  Το μουρλοκομείο καθόταν ανάποδα πάνω στο μηχανάκι δηλ. είχε γυρισμένη τη πλάτη της σε μένα και κοιτούσε πίσω γι αρκετή ώρα και γκάζωνα για να τη φοβερίσω! χεχεχε ;)

Υ.Γ 2 Το έχω κάνει κι εγώ αυτό :P 

Απλα οι σκεψεις ενος ανθρωπου πανω στη γη 00:16 νυχτα

Και ναι μετά απο ένα χρόνο θέλησα να γράψω κάτι εδω μέσα.Είναι ένας τρόπος να εκτονωθώ.
Σε λίγο όμως έτσι όπως το βλέπω δεν θα μπορω να γραψω αλλο απο τα νευρα μου.Θελω να γραψω οτι μου κατεβαινει στο μυαλο χωρις θεμα και χωρις τονους.Και χωρις να καθομαι να σκεφτομαι τη φραση που θελω να γραψω επειδη ισως καποιος μπορει να τη διαβασει......δεν με ενδιαφερει!!!!!

Το μονο σιγουρο ειναι οτι καποιος μου κανει πλακα...γιατι η ζωη να ειναι ετσι μπορεις να μου πεις?Να υπαρχουν στιγμες που εκτιμας ολα τα ομορφα της και να νιωθεις αισιοδοξος και αλλες που ολα γυρω σου θολωνουν.......δεν θελω να κλαιω αλλο βαρεθηκα να κλαιω και να σκεφτομαι να υπεραναλυω τα παντα...να δινω τοσα νοηματα για μια φραση,ενα βλεμμα.

Καποιες στιγμες πιστευω πως η ζωη δεν ειναι ωραια,ο ανθρωπος ειναι ενα τερας που θελει να ικανοποιησει τη διψα του για χρημα και σεξ...πως εχουμε γινει ετσι?????Καποιες φορες σκεφτομαι πως θελω να μεινω μονη μου για παντα,να μην εχω σχεση,να μην παντρευτω ποτε,να μην κανω οικογενεια ποτε,παρα να ειμαι μονη μου.Να μένω μονη μου σε ενα σπιτι στην εξοχη και να γερασω και να χαθω και καποτε απλα να υπηρχα.

Ειμαι ψυχικα διαταραγμενη προσωπικοτητα δεν εξηγειται αλλιως...
Αααα και να πιστευω πως ειμαι μονη μου...και θα πεθανω μονη μου γενικα ολοι μονοι μας ειμαστε.
Μηπως ειμαι μιζερη?Μαλλον ειμαι...η μηπως ειμαι ρεαλιστρια?Δεν ξερω...
Το μονο που θα μου εκανε καλο αυτη τη στιγμη της ζωης μου πιστευω ειναι ενα ταξιδι...να περπαταω σε αγνωστους δρομους,να παρατηρω τη φυση και τους ανθρωπους.Αλλα δεν ξερω εχω κουραγιο να τα κανω ολα αυτα η μηπως προτιμω να χωθω στο κρεβατι μου?

Τα βρισκω ολα ματαια χωρις τον ενα και αληθινο ερωτα της ζωη; μας...Βαρεθηκα να γραφω.
Οταν βλεπω πως και οι αλλοι νιωθουν πραγματα που νιωθω κι εγω τουλαχιστον νιωθω πως δεν ειμαι μονη μου.Ισως αυτα ειχα να γραψω για τωρα. 

Μεσημερι..ξαπλωμενη στην ακρη του κρεβατιου μου,τα παντζουρια μισοκλειστα και μερικες μονο ηλιαχτιδες μπαινουν στο δωματιο μου.Οι φωτεινες αυτες ηλιαχτιδες παιζουν με τη σκονη και τοτε γινεται πολυχρωμη και μαγικη..νομιζω πως ζω σε παραμυθι.Αυτο που παντα ονειρευομουν.Ισως αν κλεισω τα ματια και τα ξανανοιξω να εχω παει καπου αλλου,ποιος ξερει που.Πρωτη φορα στη ζωη μου βλεπω τοσο ομορφη τη σκονη να πεφτει αργα,να στροβιλιζεται απαλα κι υστερα να χανεται.Βλεποντας την με τα ματια της φαντασιας μου μπορω να νιωσω την ενεργεια της ψυχης μου κ να πιστεψω στα ονειρα που γινονται πραγματικοτητα.
Ο ηλιος ομως τωρα χαθηκε,οι ηλιαχτιδες δεν παιζουν πια με τη σκονη κι εγω δεν μπορω να πιστευω σε παραμυθια....

Όλα είναι πιθανά.Αλλα τι γίνεται όταν μπορείς να κάνεις κάτι και το θες αλλα αν τολμήσεις θα έρθουν τα πάνω κατω?


Ασπούμε εγω θα μπορούσα να κλέψω λεφτά απο το συρτάρι που τα βάζει η μητέρα μου,να πάω στο σταθμό του τρένου και να φύγω.Να πάω να τον βρώ.Να πάμε μαζί στο live σήμερα το βράδυ στις 11.



Κι όμως,προτίμησα να γυρίσω σπίτι και να διαβάσω αρχαία.Για μια στιγμή σταμάτησα και άρχισα να γράφω αυτο εδώ.Αλλο ένα συνηθισμένο βράδυ μέσα στο δωμάτιο μου καθισμένη στο γραφείο.Βιβλία,τετράδια,μολύβια,μια παλιά λάμπα,ένα φλιτζάνι καφε και η σιωπή μου που συνοδεέται απο τον μονότονο ήχο των δεικτών του ρολογιού ακριβώς απο πάνω μου,τικ-τακ,τικ-τακ....

Σήμερα ηταν μια όμορφη Κυριακή,διαφορετική απο τις προηγούμενες..Ξεφυγα απο ολα για λιγο ..πηγα στην εξοχη μαζι με τους γονεις μου,περπατησα κατω απο τον λαμπερο χειμωνιατικο ηλιο και μιλουσα για ωρες με τη μαμα μου,για πολλα θέματα.
Μετά λοιπον απο ενα μακρυνό περιπατο καθισαμε σε μια ταβερνούλα κατι γνωστών για να περιμενουμε το μπαμπα που είχε πάει για ποδηλασία.Μας κερασε καφε μια καλη κυρια(ελληνικό!ο αγαπημένος μου) και φαγαμε σπανακοπιτα που εφτιαξε η μαμα μου,σαν να την εφτιαξε αγγελος! πολυ νοστιμη!
Ήταν ενα πολυ ωραιο πρωινό.Καθήσαμε σε ενα μικρο τραπεζακι που βλέπει στο δρόμο...
Μου μίλησε για τους παππούδες μου,το χαρακτηρα τους και τη ζωη τους.¨Πάντα ήθελα να μιλάω για εκεινους και να τους γνωρίζω μέσα απο τις περιγραφές των δικών μου.Τον παππού Γιώργο(πατέρας του πατέρα μου) δεν τον γνωρισα ποτε.Δεν τον προλαβα.μου ειπε πως ηταν ηρεμος και καλος ανθρωπος!Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Μεσσηνίας το Καπλάνι αλλα έζησε και πολλά χρονια στη Πύλο εκει που πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο πατέρας μου.Ο παππούς Αλέκος(πατέρας της μητέρας μου) τον οποιο θυμαμαι αμιδρα γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και πήγε πίσω στο νησι του τη Τήνο σε ηλικία 2 χρονων εξαιτιας του διωγμου το 1922.Μου λειπουνε ακομα και αν δεν εζησα μαζι τους...ποσο θα ηθελα να περναγα στιγμες μαζι τους.Θέλω τοσο πολυ να παω στα μερη τους...στη Πύλο και στη Τήνο..Στη Πύλο εχω παει και στα τριγυρω μερη και νιώθω τοσο οικεία νιώθω οτι εχω ρίζες απο εκει...στη Τήνο δεν εχω πάει ποτε ομώς κάποια στιγμή θα γίνει!
Είναι φυσιολογικο αυτο για τον ανθρωπο να αναζητα τις ρίζες του,ειδικα σε αυτη την ηλικια ετσι δεν ειναι? :) Σήμερα ηταν μια όμορφη Κυριακή...

Πύλος Μεσσηνίας

Τριπόταμος Τήνου

Και οι τασεις φυγης συνεχιζονται...........