Μεσημερι..ξαπλωμενη στην ακρη του κρεβατιου μου,τα παντζουρια μισοκλειστα και μερικες μονο ηλιαχτιδες μπαινουν στο δωματιο μου.Οι φωτεινες αυτες ηλιαχτιδες παιζουν με τη σκονη και τοτε γινεται πολυχρωμη και μαγικη..νομιζω πως ζω σε παραμυθι.Αυτο που παντα ονειρευομουν.Ισως αν κλεισω τα ματια και τα ξανανοιξω να εχω παει καπου αλλου,ποιος ξερει που.Πρωτη φορα στη ζωη μου βλεπω τοσο ομορφη τη σκονη να πεφτει αργα,να στροβιλιζεται απαλα κι υστερα να χανεται.Βλεποντας την με τα ματια της φαντασιας μου μπορω να νιωσω την ενεργεια της ψυχης μου κ να πιστεψω στα ονειρα που γινονται πραγματικοτητα.
Ο ηλιος ομως τωρα χαθηκε,οι ηλιαχτιδες δεν παιζουν πια με τη σκονη κι εγω δεν μπορω να πιστευω σε παραμυθια....
Ο ηλιος ομως τωρα χαθηκε,οι ηλιαχτιδες δεν παιζουν πια με τη σκονη κι εγω δεν μπορω να πιστευω σε παραμυθια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου